این سفر از آن جهت اهمیت دارد که لهستان اکنون به جبهه‌ای برای رویارویی آمریکا و روسیه تبدیل شده‌است. برونیسلاو کومورفسکی، رئیس‌جمهور لهستان، هفته گذشته اعلام کرد که کشورش قصد دارد در سال 2018 میلادی، سامانه دفاع موشکی را در لهستان برپا کند. به گفته وی این سامانه دفاع موشکی به‌گونه‌ای برپا خواهد شد تا آمریکا نیز بتواند سیستم‌های دفاع موشکی خود را روی آنها نصب کند.
از سوی دیگر بوگدان کلیچ، وزیر دفاع لهستان نیز اعلام کرد که تعدادی از نیروهای هوایی آمریکا به همراه تجهیزات، از آغاز سال 2013 میلادی به لهستان وارد خواهند شد. رسانه‌های لهستانی نوشته‌اند که به احتمال زیاد این نیروهای آمریکایی در پایگاه‌های هوایی لاسک، پودیز و کرزیسنی مستقر خواهند شد. اینگونه به‌نظر می‌رسد که واشنگتن و ورشو به سرعت در حال گسترش دادن همکاری‌های نظامی خود هستند.
از سوی دیگر اما مسکو، که همواره روابط آمریکا با لهستان را با دقت تمام زیرنظرداشته است، این بار نیز به‌دنبال راهی برای پاسخ دادن به این روابط جدید است. اگرچه اعزام موقت نیروهای هوایی آمریکا به ورشو چیزی نیست که تمام و کمال لهستان را راضی کند و لهستان ترجیح می‌دهد که این نیروها به‌صورت دائمی در لهستان مستقر شوند، روسیه اما نگاه دیگری به این تحولات دارد. روس‌ها بر این عقیده‌اند که آمریکا در تلاش است تا به‌صورت خزنده و آرام تجهیزات نظامی خود را از کشورهایی نظیر آلمان که در زمان جنگ سرد میدان جنگ واشنگتن و مسکو بودند به کشورهایی نزدیک‌تر به مرز مسکو منتقل کند. کشورهایی که درست در حوزه نفوذ روسیه قرار گرفته‌اند.
حتی اگر انتقال تجهیزات نیروی هوایی آمریکا به لهستان موقتی باشد، روسیه این اقدام آمریکا را به‌عنوان حرکتی جدی در عرصه سیاست خارجی مد نظر قرار خواهد داد و به‌طور حتم درصدد پاسخ دادن به آن برخواهد آمد. چراکه انتقال تجهیزات نیروی هوایی آمریکا به لهستان حتی اگر غیرمسلح باشند، این امکان را برای آمریکایی‌ها به‌وجود خواهد آورد تا زیرساخت‌ها را آماده کرده و بهبود ببخشند. بدین سان آمریکایی‌ها قادر خواهند بود در بحبوحه بحران به سرعت و با استفاده از این زیرساخت‌ها تجهیزات نظامی خود را نیز نصب کرده و از آنها به‌عنوان اهرم فشار علیه روسیه استفاده کنند. با این توصیف، شکی وجود نخواهد داشت که روسیه در اسرع وقت پاسخی رسمی به این اقدام آمریکا خواهد داد. اما سؤال اینجاست که این پاسخ چه خواهد بود؟
1 - شاید نخستین و به‌اصطلاح نزدیک به یقین‌ترین تصمیم مسکو، بازگشت به سیاست استفاده از موشک‌های اسکندر به‌عنوان اهرم فشار باشد. احتمال دارد کرملین اعلام کند که در پاسخ به این اقدام آمریکا موشک‌های برد کوتاه اسکندر را در دریای بالتیک و در نزدیکی کالینگراد که هم مرز با لهستان است، نصب خواهد کرد. روسیه پیش‌تر نیز در سال 2008، در پاسخ به تلاش‌های آمریکا برای نصب سامانه دفاع موشکی در لهستان و جمهوری چک، تهدید کرده بود که موشک‌های اسکندر را در کالینگراد نصب خواهد کرد. این تهدید از سوی دیمیتری مدودف رئیس‌جمهوری روسیه در سخنرانی سالانه‌اش، درست چند روز پس از پیروزی اوباما در انتخابات ریاست‌جمهوری اعلام شد. اما در سپتامبر سال 2009 وقتی که واشنگتن اعلام کرد فرمول دیگری برای نصب سامانه موشکی‌اش در اروپا خواهد یافت، روسیه نیز تهدید خود را موقتا کنار گذاشت. اما امروز و با درنظر گرفتن شرایط جدید، این امکان وجود دارد که روس‌ها بار دیگر اهرم تهدید قدیمی خود را به دست بگیرند.
2- اما این احتمال نیز وجود دارد که روس‌ها به این نتیجه برسند که استفاده دوباره از اهرم قدیمی تهدید این بار به اندازه کافی قوی و تاثیرگذار نخواهد بود. بنابراین، این امکان وجود دارد که علاوه بر نصب موشک‌های اسکندر، اقدام به اعزام نیرو به بلاروس که هم‌مرز با لهستان است، بکنند. پیش از این نیز روسیه پیشنهاد کرده بود که موشک‌های اسکندر را در بلاروس نصب کند و 850 تفنگدار روسی نیز در 3منطقه مجزا که هر کدام محل نصب موشک‌های اسکندر خواهند بود، مستقر شده بودند.
بلاروس در سال 2010 میلادی پیمانی امنیتی را در چارچوب معاهده امنیتی نیروهای واکنش سریع با روسیه به امضا رساند که براساس این معاهده، روسیه اجازه می‌یابد نیروهای خود را در بلاروس مستقر کند. اروپایی‌ها پس از انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2010 بلاروس و سرکوب معترضان به نتیجه انتخابات از سوی دولت لوکاشنکو بیش از گذشته اقدام به منزوی کردن بلاروس کرده بودند. بنابراین بلاروس چاره‌ای نداشت جز اینکه بار دیگر به سوی مسکو بازگردد و به این ترتیب این پیمان امضا شد. بنابراین به هیچ عنوان بعید نیست که روسیه از بلاروس به‌عنوان پایگاهی برای ارسال پاسخ رسمی به موافقتنامه نظامی آمریکا و لهستان استفاده کند.
